Naukowcy zakładają, że dzieci rodzą się aspołeczne, czyli nie posiadają systemu wartości, nie potrafią odróżnić dobra od zła, nie rozumieją poczucia krzywdy. Pierwsze normy i zasady życia społecznego poznaje małe dziecko w rodzinie, ponieważ to ona jest pierwszym środowiskiem, które wywiera na nie wpływy wychowawcze.

W momencie pójścia do przedszkola dziecko przestaje być tylko członkiem rodziny. Staje się przedszkolakiem, od którego wymaga się już trochę samodzielności, opanowania różnych umiejętności i pełnienia rożnych ról w grupie rówieśniczej( np. rola dyżurnego w grupie przedszkolnej). Dopiero w starszych grupach przedszkolnych tworzą się nieformalne grupy o charakterze hierarchii. Jednak  już u najmłodszych można zaobserwować  pierwsze sympatie, antypatie, przyjaźnie. Pomiędzy dziećmi, które nawiązują pierwsze relacje społeczne, zaczynają obowiązywać określone reguły  oparte na podstawowych normach życia społecznego.5, 6- latki lepiej funkcjonują w otoczeniu i sprytniej poruszają się wśród norm społecznych.

Każde dziecko chce zostać ważnym członkiem grupy rówieśniczej, ale nie każdy maluch potrafi tego dokonać samodzielnie i w sposób  odpowiedni. Wielu dzieciom trzeba pomóc dlatego,  że są zbyt nieśmiałe, by samodzielnie włączyć się do działania podejmowanego przez większość. Niekiedy dziecko nie potrafi znaleźć wspólnego z grupą celu czy zainteresowania, które dadzą mu poczucie przynależności do grupy, czy solidarności.

Wiek przedszkolny jest bardzo ważnym etapem kształtowania stosunków międzyludzkich. Dzieci chodzące do przedszkola nawiązują  coraz więcej  znajomości, interakcji. Funkcjonowanie w grupie przedszkolnej wiąże się z nowymi obowiązkami i prawami, których dziecko staje się uczestnikiem( dzieci zaczynają przestrzegać kodeksu grupowego i wywiązują się z niego). Brak umiejętności współdziałania u trzylatków i niektórych czterolatków z jednej strony ogranicza liczbę konfliktów, ale z drugiej – utrudnia poznawanie norm społecznych. Dzieci 5-6 letnie chętniej podejmują zabawy grupowe lub zbiorowe gdyż poznały zasady społeczne, które w ich trakcie obowiązują i nauczyły się ich przestrzegania.

Im więcej kontaktów społecznych i, ich rodzajów, tym więcej sytuacji konfliktowych wynikających najczęściej z potrzeby posiadania  i nieumiejętności dzielenia się. Dzieci starsze chętniej wyrażają chęć wspólnej zabawy, ale podobnie jak w każdej grupie – potrzebny jest tutaj dorosły autorytet, który wyznaczy zasady zabawy, określi normy i granice, których przekroczyć nie wolno. Nauczyciel przedszkola staje się niejako wyznacznikiem. Jego stosunek do praw i obowiązków dzieci, sprawiedliwość i rzetelność w ocenie postępowania maluchów i rozwiązywania konfliktów miedzy nimi oraz poziom cierpliwości  i zrozumienia są dla dzieci barometrem własnego postępowania.

Wych. w przedszkolu nr 5/2015.